pierogi

Ostatnio bardzo często robię pierogi. W mojej rodzinie wszyscy je uwielbiaja – ja też. Na szczęście duzo ich nie zjem co nie wzbudza we mnie jakichś wyrzutów sumienia, że zjadłam cos niedozwolonego i wysoko kalorycznego.

No własnie, czy pierogi są wysoko kaloryczne ???

W moim wydaniu nie- bo ja zjem max 2 czyli jaies 100-120 kcal, ale przeciętny i przysłowiowy Kowalski musi ich zjeść 8-10 żeby sie najeść…..czyli jakies 500-600 kcal. To bardzo dużo…..Czy warto więc sobie na nie często pozwalać ??? są pyszne , każdy je kocha. Oczywiście raz na jakis czas mozna. Ale ja unikam takiego jedzonka, bo wiem że wciaga to bardzo, i chce sie więcej i więcej.

1 pieróg z serem – 61 kcal
1 pieróg z jabłkami – 57 kcal
1 pieróg z truskawkami – 55 kcal
1 pieróg z mięsem – 67 kcal
1 pieróg z kapusta i grzybami – 52 kcal
1 pieróg ruski – 60 kcal

mój pieróg ze szpinakiem w takim razie ma około 50- 60 kcal, więc tyle jestem w stanie zjesc na obiad, bo zmieszczam tylko jednego max dwa ale jak sa małe.

Fajne to uczucie, kiedy tak szybko jestem najedzona. No i wtedy czuje jeszcze wiekszy sukces, nawet mnie nie ciągnie żeby zjeśc więcej.

IMAG0137IMAG0138

 

 

A sam szpinak ???

Szpinak warzywny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpinak warzywny: zdjęcie
Systematyka[1]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Klad rośliny naczyniowe
Klad rośliny nasienne
Klasa okrytonasienne
Rząd goździkowce
Rodzina szarłatowate
Rodzaj szpinak
Gatunek szpinak warzywny
Nazwa systematyczna
Spinacia oleraceaL.
Sp. Pl. 1027 1753
Synonimy
Chenopodium oleraceum (L.) E.H.L.Krause,
Spinacia glabra Mill.,
Spinacia inermis Moench,
Spinacia spinosa Moench[2]

Szpinak warzywny (Spinacia oleracea L.) – gatunekrośliny jednorocznej z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceaes.l.), ew. z wyodrębnianych osobno komosowatych (Chenopodiaceae). Jest popularną rośliną warzywną, nieznaną współcześnie ze stanowisk naturalnych. Pochodzi najprawdopodobniej z południowo-zachodniej Azji.

Szpinak jest ceniony jako bogate źródło witamin, białka, błonnika, karotenoidów i soli mineralnych[3]. Istotnym walorem tego warzywa są niskie koszty uprawy i jego dostępność niemal przez cały rok, zwłaszcza w okresach niedoboru świeżych warzyw[4]. Ze względu na znaczną zawartość szczawianów przy spożywaniu dużych ilości może być toksyczny z powodu blokowania wchłaniania wapnia[5]. Podobnie związane chemicznie i w ograniczonym stopniu dostępne dla człowieka są zawarte w tej roślinie żelazo i fosfor

Rozmieszczenie geograficzne i pochodzenie

Szpinak warzywny jest nieznany ze stanowisk naturalnych. Najbliżej spokrewnionym gatunkiem spotykanym w naturze jest szpinak czteropręcikowy (Spinacia tetranda) rosnący dziko na obszarze od Południowego Kaukazu, poprzez Iran, do Afganistanu i Turkiestanu. Gatunek ten zresztą jest tam zbierany i spożywany jako warzywo[6][7]. Jako pierwotny obszar występowania przodka szpinaku warzywnego wskazuje się najczęściej rejon Persji[3][8]. Najstarsze informacje o uprawie tej rośliny pochodzą z tego właśnie kraju rządzonego przez Sasanidów[7]. Do Chin szpinak trafił poprzez Nepal w VII wieku[4] i do dziś nazywany jest tam „perskim warzywem”[7]. Z Chin szpinak trafił na Półwysep Koreański oraz do Japonii odpowiednio w XIV i XVIII wieku[3]. W kierunku zachodnim warzywo rozprzestrzenione zostało przez Arabów uprawiających je w północnej Afryce. Szpinak opisywał stamtąd w X wieku m.in. Muhammad ibn Zakariya al-Razi[7]. W Europie roślina pojawiła się wraz z Maurami na Półwyspie Iberyjskim w XI wieku, ale na większą skalę zaczęła być tu uprawiana od XVIII wieku[3]. Do Ameryki Północnej szpinak przywieźli z sobą koloniści. Uprawiany był tam na pewno w 1806 roku[4].

W Polsce szpinak uprawiany był co najmniej od końca XVII wieku, bowiem w 1786 roku pisze o nim w poradniku o „Porządkach robót miesięcznych ogrodnika na cały rok wpisany (…)” Anna Jabłonowska. Współcześnie warzywo to na ziemiach polskich znane jest tylko z uprawy (nie jest gatunkiem dziczejącym)[9]. Jako roślina sporadycznie rosnąca spontanicznie (zdziczała) podawana jest z siedlisk ruderalnych w niektórych krajach (np. z Wielkiej Brytanii)[10].

Szpinak warzywny, surowy[18]
Wartości odżywcze na 100 g produktu
Składniki pokarmowe Witaminy Składniki mineralne
woda 91 g witamina A 0,046 mg magnez 79 mg
energia 23 kcal witamina B1 0,078 mg fosfor 49 mg
węglowodany 3,63 g witamina B2 0,189 mg żelazo 2,71 mg
w tym błonnik 2,2 g witamina B6 0,195 mg sód 79 mg
tłuszcze 0,39 g witamina C 28,1 mg wapń 99 mg
białko 2,86 g witamina PP 0,724 mg potas 558 mg

Zastosowanie

Szpinak mrożony

Roślina jadalna

Szpinak jest wartościową rośliną warzywną, łatwą w uprawie i posiadającą krótki okres wegetacji. Częścią użytkową są liście spożywane najczęściej po ugotowaniu. W ofercie handlowej znajduje się szpinak świeży, konserwowy i mrożony. W postaci świeżej oferowane są liście pojedyncze lub w rozetkach, ale pozbawione pędu kwiatonośnego i korzeni. W przypadku młodych roślin dopuszcza się do obrotu całe rozetki z korzeniami. Szpinak konserwowy otrzymuje się ze świeżych, przetartych liści z dodatkiem soli kuchennej. Utrwalany jest termicznie w hermetycznych opakowaniach. W takiej postaci pozostaje gotowy do spożycia przez rok o ile jest przechowywany w temperaturze od 2 do 15 °C i bez dostępu bezpośrednich promieni słonecznych. Dla uzyskania mrożonek liście szpinaku mrozi się w całości, siekane lub przetarte[19].

Walory kulinarne
Szpinak jest warzywem stanowiącym cenne źródło soli mineralnych, zwłaszcza magnezu i fosforu, oraz witamin, zwłaszcza A, E i C, wyróżnia się także na tle innych warzyw dużą zawartością białek. Pozostałe składniki występują w przeciętnych lub niewielkich ilościach, ewentualnie, tak jak w przypadku żelaza i wapnia, są związane chemicznie i nie są wchłaniane w organizmie człowieka. Atutem szpinaku jest niski koszt produkcji i dostępność niemal przez cały rok. W postaci mrożonej nie traci właściwości odżywczych, które ulegają szybkiemu zmniejszaniu w miarę przedłużania się przechowywania szpinaku świeżego[4]. Warzywo ma smak opisywany jako przyjemny i kwaskowaty[3].
Przeciwwskazania!!!!!!!!!!!!!!!!!
Szpinak ze względu na znaczną zawartość kwasu szczawiowego powinien być spożywany w niewielkich ilościach[3]. Warzywo to nie jest zalecane w diecie, zwłaszcza osób ze skłonnością do reumatyzmu, zapalenia stawów, dny moczanowej, kamicy nerkowej lub nadkwaśności, ponieważ może pogorszyć ich stan zdrowia[8]. Szpinak nie powinien być spożywany także przez osoby mające problemy z tarczycą, ponieważ zawiera goitrogeny utrudniające przyswajanie jodu i przez to zaburzające funkcje tego gruczołu. Warzywo to jest też jednym z najczęstszych alergenów pokarmowych[20].
Jak inne warzywa liściowe, szpinak (zwłaszcza z intensywnych upraw) zawiera dużo azotanów, które w dużych dawkach są szkodliwe dla układu krążenia. W hermetycznych opakowaniach zawierających zwłaszcza posiekane liście szpinaku azotany zmieniają się w azotyny, które upośledzając zdolność do przenoszenia tlenu przez hemoglobinę powodować mogą methemoglobinemię. By uniknąć takich skutków spożywania szpinaku nie należy powtórnie podgrzewać potraw ze szpinakiem[20].
Badania prowadzone w USA wykazały także, że szpinak w obrębie produktów warzywno-owocowych należy do grupy najbardziej zanieczyszczonych pestycydami[21]. W kraju tym w porcjach surowych liści wykrywano także bakterie salmonelli (w 2007 wycofano ze sprzedaży 8 tys. kartonów ze skażonej partii warzyw)[22] i pałeczki okrężnicy (w 2006 skażonym szpinakiem zatruło się 199 osób w 26 stanach, 3 osoby zmarły

Roślina lecznicza

Zawarte w szpinaku liczne witaminy, mikroelementy i niektóre inne składniki oddziałują korzystnie na organizm człowieka. Jako warzywo bogate w luteinę ogranicza wpływ procesów starzenia wzroku. Zabezpieczając organizm przed działaniem rodników działa korzystnie w profilaktyce przeciwnowotworowej[20].

Inne zastosowania

Ponieważ wysuszony papier, wcześniej nasączony wodą po gotowaniu szpinaku dobrze się tli, wywar ze szpinaku używany był do wyrobu drasek, a w XVIII i XIX wieku także do wyrobu ogni sztucznych[12].

taki ogromny opis szpinaku znalazłam.

Czyli wnioski: szpinak mega zdrowy !!! ale jak widac nie każdy moze go jeść bezkarnie. Ja go uwielbiam i często robie potrawy ze szpinakiem np nakleśniki ze szpinakiem i zółtym serem…pyyyycha. Nie wiedziałam nawet , że osoby z takimi chorobami nie moge go jeść.  Człowiek sie cały czas uczy 🙂